Sy br sampai Kuantan pg td jam 3.30 pagi. Alhamdulillah. berdebar2 jugak jantung dlm bas bile die amik lap, senget2 sampai. tp tawakkal je lah. sy terfobia sbb bnyk kes bas xcden dlm paper yg sy bace. tp bile fikir balik, bukannyer xcden bas je Allah boleh tarik nyawa, mcm2 boleh jd. Pas2 br boleh tdo semula.
skrg ni hati sy jd makin lembik. especially bila tgk muka my emak pg td. kalu tgk balik gamba2 raya dulu, rs sayu je.. emosional sgt sy ni..ntah kenape....xtau kenape jd lembik mcm ni.
*lepas nafas*
masa kami duduk kt Shah Alam dulu, sy xada bnyk sgt memori. zaman sekolah ingatlah jugak sikit2. tahun 1990 or 1991, duk kt umah 2 tingkat Seksyen berape, lupe dah. (sy mmg lemah nk mengingat numbers ni). masa tu my emak amik upah jaga budak kecik. 2 ke 3 tahun umur die. jd, sejak sek ren lg sy dh pandai mandikan adik2, basuh kencing ngan berak dier. termasuklah adik2 sy, mimin, ayep, atiqah...(skrg ni, kalu derang melawan sy, sy rs geram sgt... :D)
sbb my emak bnyk keje lain nk buat, basuh baju, kemas rumah, masak, anak2 ramai, abah pulak keje offshore 2 minggu. 2 minggu je ade kt darat. jd, susah payah, sume my emak tanggung sendiri. kalu xkuat demi anak2, xtau apa jd ngan kami skrg ni.
besenya awal2 pagi my emak akan kejutkan sy, sbb masa tu budak yg my emak jaga, br sampai, mummy die nk pergi keje. pas2, sy akan kayuh basikal teman arwah kakak tunggu bas sekolah die. sekolah die xsama dengan sy. balik rumah, sy pulak nk siap2 pergi sekolah. sy pergi jln kaki je, xde jauh mane...tp rsnyer jauh jugak, sbb jln ngan abang2, xrase jauh pun.
waktu rehat, mmg my emak xbagi duit sbb kene jimat kn. jd, sy akan tunggu abg syam hantar nasik sambil die kayuh basikal. mkn nasik my emak masak, nikmat. kenyang. haha... :)
dr Shah Alam, kami pindah Semenyih pulak. masa ni my emak xde jage baby dh, die amik upah menjahit baju. mmg sejak kami kecil, baju raya kami semua my emak yg jahit. mcm2 fesyen. masa tu xpernah bersyukur langsung, sy selalu teringin nk beli baju kat pasaraya mcm budak2 lain. skrg ni bila dh besar, bila dh beli baju sendiri, teringin nk pakai baju yg my emak jahit semula. my emak kate mata die xnampak sgt nk cucuk benang dalam jarum, jd, die xmau jahit dh walau sy mintak jahit bj kurung yg paling simple.
tp sepatutnye sy belajar menjahit dr my emak kn...
kt Semenyih dulu kami ada kebun. selalulah bila abah balik umah, kami sekeluarga akan pergi kebun. tidur kt kebun. pancing ikan. tunggu durian gugur. :) teringat ada gambar abg syam bergambar atas pokok, tp ranting tuh patah, dan die terjun bawah. (maybe kalu jumpe nnt sy scan dan upload)
dr Semenyih, kami pindah ke Balok. balik kampung halaman.
kt Balok, my emak buat macm2 keje. pagi2 my emak jual breakfast kt depan rumah. ada nasi lemak, kuih2..tp semua my emak je la yg buat, sampai skrg, sy still xpandai nk masak mcm my emak.
1995, sy darjah 6 masa tu. nk amik UPSR. masa bulan puasa pulak, my emak dapat sewa satu tapak kt pasar ramadhan.kami pergi berniaga kt situ sepanjang bulan tu. kami bknnye ade kereta, semua brg2 angkat gune motor Boon Siew Honda 70cc. berjasa bnyk motor tu. pernah masa tu mesin basuh kt rumah rosak, azabnye basuh baju gune tangan. 3 besen besar. masa tu sy bkn larat nk berus semua baju pun, bersih ke tak, xsure la kn. yg penting, ada sabun, dh bilas, boleh sidai. haha...
tahun 1996 sy dh masuk SMART, duduk dlm hostel. sejak tu sy dh jauh dr my emak, sampai lah skrg.balik umah ujung2 bulan, selalu demand kt my emak, nk mkn itu, nk mkn ini, my emak pulak ikutkan aje.
SMART dr 1996 sampailah 2000. mula2 masuk hostel mmg sy homesick yg amat. mlm2 sy menangis dlm selimut. sylah org paling awal masuk tidur. sampai org lain gelar saya sombong. cis, bila dh berkawan baik ngan saya br derang cerita..hahaha..
duk hostel mula2 agak susah, bnyk restriction. jd, cm xsuke sgt. mujur study je ok. sbb sy suke kwn2 kt sekolah.
Form 1, beselah semua freshies kene masuk perbarisan. kene la pakai seragam, t-shirt rumah sukan dan track hitam. sy xde, jd sy pun kol rumah jiran, Cik Miah, Cik Miah akan panggil my emak, dan sy kol after sumtime br boleh ckp ngan my emak. oleh kerana masa tu kami cuma ada motor, jd, my emak datang hostel sy naik bas je.
masa tu, sy xguna sgt akal, jd, mcm xde rasa apa2 bila tgk my emak jalan kaki dtg hostel dr hentian bus semata2 nk hntr track hitam.
tp skrg, bila teringat balik, mmg air mata ni akan tumpah mcm air terjun. xhenti2.
*senyum*
*kesat air mata*
ujung 1996 jugak my emak dh dpt kerja kt KMC. sampai skrg. 2010.
dan sejak kerja, my emak dh boleh lege sikit.kami pun bleh la menumpang bnyk2.. :D
2001,dh keluar result SPM, bulan Mei terus masuk UTP, Perak. jauh yg amat. ni la sy baru keluar dr negeri Pahang Darul Makmur sorang2.
mestilah seronok, br rs lepas dr kongkongan family. :D
tp xlame pun rs seronok tu, bile rs susah belajar, rs nk berenti..hahaha...kelakar. sy ingat setiap kali nk exam mesti sy buat perangai. sy akan kol my emak nangis2..mengadu subjek tu susah, subjek ni susah, (mmg la susah, sbb studi las minit) sampai skrg sy masih still cube nk ubah perangai buruk ni. :D
habis degree, sambung master thn 2007, skrg, sy sambung lg.
dan skrg, my emak dh beberapa kali ckp pd sy:
"mak dh penat kejelah ebby"
sy dh rs sy ni anak derhaka.
anak apalah kami ni biarkan my emak bekerja lg di usia tuanya?
kalu hati sy mengutuk tindakan anak2 yg tinggalkan ibu bapanya yg kerepot di rumah orang2 tua, apalah beza sy dgn mereka?
jln mana pun, sy mintak Allah tnjukkan.
Amin.
Khamis, April 29, 2010
Selasa, April 20, 2010
at the moment
pernah tgk itik berenang kt kolam x?
die bergerak atas air smooth je, rilek2 je..
tp tahu x, kt bawah air tuh, kaki die bergerak deras sgt.
tip of the aisberg..
kita nampak kecik je kt dr paras air
tp kalu boleh tgk yg di bawah air tuh,
besar sgt dan tinggi sngt..
AllahhuAkbar.
Allah Maha Adil.
hidup sesiapa pun
nampak mudah.
nampak happy.
nampak sehat.
nampak kaya.
nampak mewah.
nampak pandai.
tp realitinya, hanya dia yg tahu....
bukan sesiapa yg boleh faham.
sbb ada pepatah:
"Berat Mata Memandang, Berat Lagi Bahu yang Memikul"
*senyum*
Alhamdulillah...teruskan sabar...
die bergerak atas air smooth je, rilek2 je..
tp tahu x, kt bawah air tuh, kaki die bergerak deras sgt.
tip of the aisberg..
kita nampak kecik je kt dr paras air
tp kalu boleh tgk yg di bawah air tuh,
besar sgt dan tinggi sngt..
AllahhuAkbar.
Allah Maha Adil.
hidup sesiapa pun
nampak mudah.
nampak happy.
nampak sehat.
nampak kaya.
nampak mewah.
nampak pandai.
tp realitinya, hanya dia yg tahu....
bukan sesiapa yg boleh faham.
sbb ada pepatah:
"Berat Mata Memandang, Berat Lagi Bahu yang Memikul"
*senyum*
Alhamdulillah...teruskan sabar...
Rabu, April 14, 2010
cubaan ke-2
warna mana yg lebih sesuai? putih merah or pink merah?
dlm kad ada heart~~
tutup - tengah2 ada heart merah
dlm kosong. sbb nk letak tulisan kt dalam. Ahad, April 11, 2010
nafas terakhir
Last Breath
by Ahmed Bukhathir
From those around I hear a Cry,
A muffled sob, a Hopeless sigh,
I hear their footsteps leaving slow,
And then I know my soul must Fly!
A chilly wind begins to blow,
Within my soul, from Head to Toe,
And then, Last Breath escapes my lips,
It's Time to leave.
And I must Go! So, it is True (But it's too Late)
They said: Each soul has its Given Date,
When it must leave its body's core,
And meet with its Eternal Fate.
Oh mark the words that I do say,
Who knows? Tomorrow could be your Day,
At last, it comes to Heaven or Hell Decide which now,
Do NOT delay! Come on my brothers let us pray Decide which now, Do NOT delay!
Oh God! Oh God! I cannot see! My eyes are Blind!
Am I still Me Or has my soul been led astray,
And forced to pay a Priceless Fee
Alas to Dust we all return, Some shall rejoice, while others burn,
If only I knew that before The line grew short, and came my Turn!
And now, as beneath the sod They lay me (with my record flawed),
They cry, not knowing I cry worse,
For, they go home, I face my God!
Oh mark the words that I do say,
Who knows, Tomorrow could be your Day,
At last, it comes to Heaven or Hell Decide which now, Do NOT delay !
Come on my brothers let's pray Decide which now, do not delay ....
by Ahmed Bukhathir
From those around I hear a Cry,
A muffled sob, a Hopeless sigh,
I hear their footsteps leaving slow,
And then I know my soul must Fly!
A chilly wind begins to blow,
Within my soul, from Head to Toe,
And then, Last Breath escapes my lips,
It's Time to leave.
And I must Go! So, it is True (But it's too Late)
They said: Each soul has its Given Date,
When it must leave its body's core,
And meet with its Eternal Fate.
Oh mark the words that I do say,
Who knows? Tomorrow could be your Day,
At last, it comes to Heaven or Hell Decide which now,
Do NOT delay! Come on my brothers let us pray Decide which now, Do NOT delay!
Oh God! Oh God! I cannot see! My eyes are Blind!
Am I still Me Or has my soul been led astray,
And forced to pay a Priceless Fee
Alas to Dust we all return, Some shall rejoice, while others burn,
If only I knew that before The line grew short, and came my Turn!
And now, as beneath the sod They lay me (with my record flawed),
They cry, not knowing I cry worse,
For, they go home, I face my God!
Oh mark the words that I do say,
Who knows, Tomorrow could be your Day,
At last, it comes to Heaven or Hell Decide which now, Do NOT delay !
Come on my brothers let's pray Decide which now, do not delay ....
buka mata sikit
Forgive me when i am whine
by Ahmed Bukhatir
Today, upon a bus I saw a girl with golden hair,
And in my heart I wished that I was just as fair
When suddenly she rose to leave,
I saw her hobble down the aisle.
She had one leg and wore a crutch, but as she passed, a smile.
Oh Allah, Oh Allah, forgive me when I whine.
I have 2 legs to walk upon and the world is mine.
I stopped to buy some candy; met a boy who had such charm.
We talked, he seemed so happy, if I were late, it do no harm.
And as I left, he said to me, 'Thank you, you've been so kind.
It's nice to talk with folks like you. You see,' he said, 'I'm blind.'
Oh Allah, Oh Allah, forgive me when I whine.
I have 2 eyes to see the world and the world is mine.
Later that day on my way, I saw a boy with eyes of blue.
He watched the other children play; he did not know what to do.
I stopped a moment, then I said, 'Why don't you join the others, dear?'
He kept on looking straight ahead and then I knew he could not hear
Oh Allah, Oh Allah, forgive me when I whine.
I have 2 ears to hear the world and world is mine.
With legs to take me where I'd go.
With eyes to see the sunset glow.
With ears to hear what I'd know
Oh the world is mine
I stopped for a moment, just look how much I have
Everywhere, in all our lives, these are His signs
Oh Allah, Oh Allah, forgive me when I whine.
I have been blessed indeed, and the world is mine
Oh Allah, Oh Allah, forgive me when I whine.
I have been blessed indeed, and the world is mine
p/s: boleh search youtube lagu ni kt google.kalu dengar dan tgk vclip ni lg tersentuh hati.
by Ahmed Bukhatir
Today, upon a bus I saw a girl with golden hair,
And in my heart I wished that I was just as fair
When suddenly she rose to leave,
I saw her hobble down the aisle.
She had one leg and wore a crutch, but as she passed, a smile.
Oh Allah, Oh Allah, forgive me when I whine.
I have 2 legs to walk upon and the world is mine.
I stopped to buy some candy; met a boy who had such charm.
We talked, he seemed so happy, if I were late, it do no harm.
And as I left, he said to me, 'Thank you, you've been so kind.
It's nice to talk with folks like you. You see,' he said, 'I'm blind.'
Oh Allah, Oh Allah, forgive me when I whine.
I have 2 eyes to see the world and the world is mine.
Later that day on my way, I saw a boy with eyes of blue.
He watched the other children play; he did not know what to do.
I stopped a moment, then I said, 'Why don't you join the others, dear?'
He kept on looking straight ahead and then I knew he could not hear
Oh Allah, Oh Allah, forgive me when I whine.
I have 2 ears to hear the world and world is mine.
With legs to take me where I'd go.
With eyes to see the sunset glow.
With ears to hear what I'd know
Oh the world is mine
I stopped for a moment, just look how much I have
Everywhere, in all our lives, these are His signs
Oh Allah, Oh Allah, forgive me when I whine.
I have been blessed indeed, and the world is mine
Oh Allah, Oh Allah, forgive me when I whine.
I have been blessed indeed, and the world is mine
p/s: boleh search youtube lagu ni kt google.kalu dengar dan tgk vclip ni lg tersentuh hati.
Jumaat, April 09, 2010
boleh ke ni?
ini cubaan pertama. yg tgh2 kosong tu mmg ruang tuk tulisan la. sila abaikan pemandangan lain selain dari kad2 tersebut yer.skrg ni, mcm dh ade idea yg baru, cume xde mase lg nk jadikan realiti. sbb kene pergi beli bahan dulu. xde can lg nk kuar.
1000 bayangan
by: Damasutra
Ciptaan: (xjumpa lg..akan di update)
Kau masih menduga sehingga kini
Andai ku bersenda dengan teka teki
Seribu bayangan aku gambarkan
Masih lagi kau tak mengerti
Sedalamnya lautan tingginya bulan
Bisa disentuh dengan pengetahuan
Sepahitnya henpedu bisa ditelan
Jika itulah penawarnya
Inikan pula perasaan
Yang lahir dari jiwa
Dan kita sama sama merasa
Denyut kasihnya
Bukan sengaja aku merahsiakan cinta
Tapi curiga kau kan tersalah sangka
Kerana kita rasa bangga bila dipuja
Dan rasa keji bila dihina
Kerna kita menolak segala bencana
Dan asyik bergembira dengan nikmatnya
Sedangkan semua ini adalah takdirNya
Dan kita harus bersyukur sentiasa
Bukannya teka teki gurauan hati
Sekadar melindung kasih yang tersembunyi
Bukan mudah mencari kasih abadi
Dalam terang ia sembunyi
Ciptaan: (xjumpa lg..akan di update)
Kau masih menduga sehingga kini
Andai ku bersenda dengan teka teki
Seribu bayangan aku gambarkan
Masih lagi kau tak mengerti
Sedalamnya lautan tingginya bulan
Bisa disentuh dengan pengetahuan
Sepahitnya henpedu bisa ditelan
Jika itulah penawarnya
Inikan pula perasaan
Yang lahir dari jiwa
Dan kita sama sama merasa
Denyut kasihnya
Bukan sengaja aku merahsiakan cinta
Tapi curiga kau kan tersalah sangka
Kerana kita rasa bangga bila dipuja
Dan rasa keji bila dihina
Kerna kita menolak segala bencana
Dan asyik bergembira dengan nikmatnya
Sedangkan semua ini adalah takdirNya
Dan kita harus bersyukur sentiasa
Bukannya teka teki gurauan hati
Sekadar melindung kasih yang tersembunyi
Bukan mudah mencari kasih abadi
Dalam terang ia sembunyi
Khamis, April 08, 2010
ok. one step at a time
las week sy balik umah abah.
xtau la setelah berapa lama xjumpa.
dan agak2nya after setahun abah pindah bangi, ni first time sy pergi rumah abah.
las sy jenguk abah kt bera masa hari raya...eh..yeke..bulan puasa kot. raya tuh, saya beraya kt kuantan.
hurmm...
sy tahu sy xpatut buat abah cam2. tp sy kecik hati....
sy xterfikir pun nk pergi tp sbb adik, sy balik.
ponteng sekolah 9 hari.
hah? budak2 zaman skrg mmg moden dan advanced kn.
sy kecik2 dulu xberani nk keluar rumah selain dr pergi sekolah, taman ngan kedai.
kalu ada keluar rumah, mesti ada mak, abang ke, adik2 ke, kezen ke, rs secure. rs pergantungan pd org lain.
budak2 zaman skrg, dh lain2. nk independent. bila ada rs xpuas hati, cari jalan mudah je nk lepaskan tension.
ok.maaf. sy membebel.
pelik. sy dulu xpernah faham pun maksud tension.
ermm... atau sy yg pelik?
dono lah.
adik sy ckp dia pergi tengok wayang ptg tu. hari rabu. tiket murah rm6 je. die ikut kwn2 die yg sekolah sesi pagi. orang tu dh habis sekolah, xperla die nk gi tgk wayang, die ni sekolah petang, xpasal2 kantoi kn.
kene gantung sekolah 7 hari. hurmm... die ponteng lg 2 hari...dia dh stat seronok agaknyer ponteng sekolah.
pengalaman sy ponteng sekolah masa form 3, lepas habis PMR. cikgu pakse jugak pegi sekolah. boring ar kn. xbelajar, xde buat apa pun.
bijak sgt sy ni. nk ponteng, buat announcement. ajak kawan ramai2. habis semua budak hostel nk balik hostel. dh tentulah cikgu bleh cam muka masing2 yg xde dalam kelas.
tgh2 best2 rilek2 dlm bilik, masing2 terdiam, muke pucat doh sbb dgr bunyi tapak kasut perempuan. cepat2 kunci pintu bilik. hahaha..sy menyorok bawah katil...ada yg menyorok dlm almari..
kelakar bile ingat balik. bijak sgt. kalu time yg sepatutnya pergi sekolah, mane logik kunci pintu bilik. bile ade org dlm bilik, br kunci pintu.
Cikgu Normadiah, warden asrama kitaorg dulu. ape citerlah dia skrg.
petang tu jugak, kene denda berdiri tengah panas depan hostel.
ahahah..kelakar. kene gelak ngan budak2 lain..kenangan2..
nampaknye adik sy same je cm kakak die, bijak sgt. monteng tp kantoi. :D
satu hari nnt, bila dia dh besar, dia pun akan boleh lawak hal dia ponteng sekolah ni.
hopefully.
xtau la setelah berapa lama xjumpa.
dan agak2nya after setahun abah pindah bangi, ni first time sy pergi rumah abah.
las sy jenguk abah kt bera masa hari raya...eh..yeke..bulan puasa kot. raya tuh, saya beraya kt kuantan.
hurmm...
sy tahu sy xpatut buat abah cam2. tp sy kecik hati....
sy xterfikir pun nk pergi tp sbb adik, sy balik.
ponteng sekolah 9 hari.
hah? budak2 zaman skrg mmg moden dan advanced kn.
sy kecik2 dulu xberani nk keluar rumah selain dr pergi sekolah, taman ngan kedai.
kalu ada keluar rumah, mesti ada mak, abang ke, adik2 ke, kezen ke, rs secure. rs pergantungan pd org lain.
budak2 zaman skrg, dh lain2. nk independent. bila ada rs xpuas hati, cari jalan mudah je nk lepaskan tension.
ok.maaf. sy membebel.
pelik. sy dulu xpernah faham pun maksud tension.
ermm... atau sy yg pelik?
dono lah.
adik sy ckp dia pergi tengok wayang ptg tu. hari rabu. tiket murah rm6 je. die ikut kwn2 die yg sekolah sesi pagi. orang tu dh habis sekolah, xperla die nk gi tgk wayang, die ni sekolah petang, xpasal2 kantoi kn.
kene gantung sekolah 7 hari. hurmm... die ponteng lg 2 hari...dia dh stat seronok agaknyer ponteng sekolah.
pengalaman sy ponteng sekolah masa form 3, lepas habis PMR. cikgu pakse jugak pegi sekolah. boring ar kn. xbelajar, xde buat apa pun.
bijak sgt sy ni. nk ponteng, buat announcement. ajak kawan ramai2. habis semua budak hostel nk balik hostel. dh tentulah cikgu bleh cam muka masing2 yg xde dalam kelas.
tgh2 best2 rilek2 dlm bilik, masing2 terdiam, muke pucat doh sbb dgr bunyi tapak kasut perempuan. cepat2 kunci pintu bilik. hahaha..sy menyorok bawah katil...ada yg menyorok dlm almari..
kelakar bile ingat balik. bijak sgt. kalu time yg sepatutnya pergi sekolah, mane logik kunci pintu bilik. bile ade org dlm bilik, br kunci pintu.
Cikgu Normadiah, warden asrama kitaorg dulu. ape citerlah dia skrg.
petang tu jugak, kene denda berdiri tengah panas depan hostel.
ahahah..kelakar. kene gelak ngan budak2 lain..kenangan2..
nampaknye adik sy same je cm kakak die, bijak sgt. monteng tp kantoi. :D
satu hari nnt, bila dia dh besar, dia pun akan boleh lawak hal dia ponteng sekolah ni.
hopefully.
mengintai hati
rs mcm dh lama sgt sy xupdate blog.
dh beberapa kali sy cuba tulis, tp xsiap2.
simpan.
xberjaya sambung dan xpublish.
xtaulah kenapa.
sy xboleh sambung dh.
jd, sy buat entri baru.
pun xsiap.
sekerat jalan jugak.
simpan.
esoknye, cuba sambung, xjadi.
buat yg baru...
sampai ntah berapa entri dlm draf.
dlm words dlm pc pun ada.
still xboleh terus menulis.
terlalu bnyk sgt cerita.
xtau macam mana nk cerita.
dh beberapa kali sy cuba tulis, tp xsiap2.
simpan.
xberjaya sambung dan xpublish.
xtaulah kenapa.
sy xboleh sambung dh.
jd, sy buat entri baru.
pun xsiap.
sekerat jalan jugak.
simpan.
esoknye, cuba sambung, xjadi.
buat yg baru...
sampai ntah berapa entri dlm draf.
dlm words dlm pc pun ada.
still xboleh terus menulis.
terlalu bnyk sgt cerita.
xtau macam mana nk cerita.
Langgan:
Catatan (Atom)