ikhlas

nak tahu hati ikhlas ke tidak.
susah.
kalu setahun dua, boleh lagi,
tapi bila dah berbelas2 tahun, berpuluh2 tahun,
boleh lagi x sabar?

takkan nak tunggu lepas usia habis berkorban
baru nak menyesal?

realitinya hidup saya
saya berkorban demi Amma
saya menangis kerana Amma
saya jadi lembik kerana Amma
saya senyum kembali kerana Amma
saya ketawa kerana Amma
saya jadi keras kepala kerana Amma
saya jadi anak solehah kerana Amma (if any)
saya jadi anak derhaka pun kerana Amma

pendek kata,
most of myself up bringing
its all because of her
she is the most influence person in my life,
my mother.

saya xnak menipu
kadang2 bila org2 puji saya sanggup jaga Amma bila Amma sakit thn 2010 dulu,
ada jugak rs bangga.

tapi sekarang,
hati saya macam ikan busuk!

penat.
kerana sayang, banyak yang saya lepaskan,
kerana cinta, cita2 banyak saya pendamkan,
kerana taat, saya turutkan yang bukan kemahuan,

perit.
bila saya tak dapat sedikit yang saya pinta
saya minta sikit aja...

dah la xdpt, kene baling ngan tahi lagi kat muka.

kecewanya masa tu,
tak dapat nak bayang,
rasa nak lari.

rasa sia2.
lukanya hati saya selama ni, saya tak kabarkan,
tapi kenapa xpernah ada sikit simpati pada saya?

saya bukan sempurna.
dah tentu saya pernah buat silap.
tak boleh maafkan saya kah?
macam nikah cara layan saya after what i have sacrified all this times?




*paused*








masa tu, baru kau tahu siapa diri kau sebenarnya.
bila kau merungut,
bila kau mengungkit,

rupa2nya kau bukan ikhlas selama ni.
 tak2.
belum cukup ikhlas.

ye.
xcukup ikhlas lagi.

sebab kalu betul2 ikhlas,
walau buruk macam mana pun resultnya,
takkan goyah pun iman.

saya sedar sekarang,
saya buat selama ni,
demi Amma.
that is not a bad thing darling,
its just, not good enough.


bila kita berkorban,
mesti kerana Allah.


memang syurga kita di bawah tapak kakinya ibu,
tapi syurga tu milik siapa?

saya bukan nak bahagia kat dunia aja,
saya nak cium harum lembut syurga.

semoga kalian tak berdosa macam saya.
Amin Ya Rabb.